Klasycyzm nawiązywał do kultury okresu antyku. Rozwinął się w wieku XVII przede wszystkim we Francji. Opiewał głównie prawdę i piękno. Do najbardziej popularnych gatunków literackich należały: tragedia, epos, oda, bajka, satyra.
Początki klasycyzmu
Właściwy klasycyzm w literaturze francuskiej został poprzedzony tak zwany preklasycyzmem. W 1.połowie XVII wieku dominowała poezja. Najbardziej wybitnym jej przedstawicielem był nadworny poeta króla Ludwika XIII – François de Malherbe. Jego poezja była niezwykle elegancka, pełna powagi i umiaru. Starał się oczyścić język poetycki z obcych naleciałości, chciał go także zracjonalizować. 2.połowa XVII wieku to dominacja w literaturze francuskiej dramatu. Literatura okresu klasycyzmu rozwinęła się najpełniej dopiero po śmierci Ludwika XIII i objęciu tronu przez Ludwika XIV.
Twórczość Pierre Corneille
Jest on uważany za twórcę tragedii klasycystycznej. Pierre Corneille (1606-1684) początkowo pisał komedie. Jego utwory były bardzo naturalne i dowcipne. Wydarzeniem niezwykle wielkiej wagi w historii francuskiego teatru było wystawienie tragikomedii „Cyd” autorstwa Corneille. Utwór ten został uznany za pierwsze, wybitne dzieło klasycystyczne. Pierre Corneille zasłynął również jako autor tragedii, których kanwą były wydarzenia z historii Rzymu. Najbardziej wybitne tragedie to: „Cynna”, „Horacjusze”, „Polieukt”.
Jean Baptiste Racine
Godnym następca Corneille`a okazał się Jean Baptiste Racine (1639-1699). Był on wychowankiem Port-Royal (podparyskie opactwo sióstr cysterek), znawcą literatury greckiej, miłośnikiem greckich mitów i literatury. Głównym tematem tworzonych przez Racine tragedii były ludzkie namiętności. Sławę przyniosła mu już pierwsza z nich – „Andromach”.
Molier
Jean Baptiste Poquelin bardziej znany jako Molier (1622-1673) to mistrz francuskiej komedii okresu klasycyzmu. Ludzkie przywary: obłuda, głupota, skąpstwo, które ukazywał w swoich utworach mimo zmiany realiów nadal są takie same. Za arcydzieło Moliera uważany jest między innymi „Świętoszek”.